Ustawowy ustrój majątkowy małżonków jest jednym z trzech możliwych ustrojów. Pozostałe dwa to: ustrój umowny – powstały wskutek zawarcia umowy w formie aktu notarialnego po ślubie lub jako umowy poprzedzającej zawarcie małżeństwa oraz przymusowy – ustanowiony przez sąd.
Bez wątpienia większość małżeństw pozostaje w ustawowym ustroju majątkowym, powstającym z mocy samej ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa. Wspólność ta obejmuje przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich.
Bardzo często kiedy omawiamy w kancelarii sprawy majątkowe używacie stwierdzenia „moje pieniądze” czy „ja to kupiłam/kupiłem”. Pamiętać jednak należy, że wynagrodzenie za pracę, które otrzymujecie czy też dochody osiągane z działalności gospodarczej, to po ślubie pieniądze, które są waszymi wspólnymi (przy założeniu oczywiście istnienia wspólności ustawowej). Nie ma w takiej sytuacji miejsca na stwierdzenie, że część pieniędzy jest bardziej moja albo mojego małżonka.
Różnica w ewentualnej wysokości osiąganego dochodu, a przez to ocena, w jakim stopniu każdy z małżonków przyczynił się do powstania majątku wspólnego to temat na odrębny wpis. Niemniej jednak nawet nierówne udziały w majątku wspólnym nie powodują, że nadwyżka zarobionych pieniędzy staje się z jakiegokolwiek powodu wyłączona ze wspólności ustawowej.
W kodeksie wskazane zostały przykładowe składniki majątku wspólnego:
1) pobrane wynagrodzenie za pracę;
2) dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków;
3) dochody z majątku wspólnego;
4) dochody z majątku osobistego każdego z małżonków;
5) środki zgromadzone na rachunku otwartego lub pracowniczego funduszu emerytalnego każdego z małżonków;
6) kwoty składek zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.
Przedmioty majątkowe, które nie są objęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków, o czym w odrębnym wpisie.
Fot. Fabian Blank (unsplash.com)
