Jeżeli skazany uchyla się od odbywania kary ograniczenia wolności (tj. nie wykonuje prac społecznie użytecznych w ogóle lub w określonym wymiarze) sąd zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności.
Z kolei jeżeli skazany uchyla się od świadczenia pieniężnego lub obowiązków orzeczonych na podstawie art. 34 § 3 kodeksu karnego (m.in. przeproszenia pokrzywdzonego, wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie innej osoby, poddania się terapii uzależnień, powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach), sąd może zarządzić wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności.
W razie gdy skazany wykonał część kary ograniczenia wolności, sąd zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w wymiarze odpowiadającym karze ograniczenia wolności pozostałej do wykonania, przyjmując, że jeden dzień zastępczej kary pozbawienia wolności jest równoważny dwóm dniom kary ograniczenia wolności.
Jeżeli ustawa nie przewiduje za dane przestępstwo kary pozbawienia wolności, górna granica zastępczej kary pozbawienia wolności nie może przekroczyć 6 miesięcy.
Niezależnie czy skazany pozostaje jeszcze na wolności, czy rozpoczął już wykonywanie zastępczej kary pozbawienia wolności, sąd może w każdym czasie wstrzymać jej wykonanie.
Skazany musi oświadczyć na piśmie, że podejmie odbywanie kary ograniczenia wolności i podda się rygorom z nią związanym. Samo złożenie przez skazanego takiego oświadczenia nie powoduje automatycznie wydania przez sąd postanowienia o wstrzymaniu wykonania kary zastępczej. Powoduje natomiast konieczność wyznaczenia posiedzenia w tej sprawie.
Sąd, podejmuje decyzję na posiedzeniu niejawnym i biorąc pod uwagę całokształt ustalonych okoliczności, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania kary zastępczej albo o jej dalszym wykonywaniu. Decyzja sądu zależy od ustalonych okoliczności, na podstawie których prognozować można, jakie będzie zachowanie skazanego w przyszłości. Dlatego też w treści wniosku o wstrzymanie wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności należy wyjaśnić w szczególności dlaczego skazany nie podjął lub zaprzestał wykonywania kary ograniczenia wolności oraz uzasadnić dlaczego sąd winien dać mu kolejną szansę.
Fot. Law Firm (unsplash.com)
