Ilość wypitego alkoholu oraz upływ czasu od jego spożycia do chwili badania jest istotna z punktu widzenia zakwalifikowania danego czynu jako wykroczenie lub przestępstwo.
Stan po użyciu alkoholu zachodzi, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do stężenia we krwi od 0,2‰ do 0,5‰ alkoholu albo obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm3. Kierujący w takim stanie dopuszcza się wykroczenia.
Stan nietrzeźwości zachodzi natomiast, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do stężenia we krwi powyżej 0,5‰ alkoholu albo obecności w wydychanym powietrzu powyżej 0,25 mg alkoholu w 1 dm3. Taki kierowca popełnia przestępstwo.
Co do zasady w przypadku jazdy po alkoholu regułą jest obowiązek orzeczenia przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów. Istnieją jednak w prawie karnym instytucje pozwalające na podjęcie próby uniknięcia orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych lub ograniczenia jego wymiaru.
Uniknięcie utraty prawa jazdy w ogóle lub na okres krótszy niż minimalne trzy lata, należy do sytuacji wyjątkowych i nieoczywistych, zwłaszcza że jazda po alkoholu, jako czyn społecznie szkodliwy, jest przez ustawodawcę coraz to surowiej karana (czytaj więcej o przepadku pojazdu). Każdy przypadek wymaga indywidualnej oceny i analizy.
